LEKKA PIECHOTA UWAGI OGÓLNE
Rota - podstawowa jednostka składająca się z dwóch Jegrów
Odległości pomiędzy rotami Kiedy kompanie lekkiej piechoty są w linii ze swoimi batalionami, muszą się formować i działać dokładnie tak jak kompanie batalionu. Natomiast kiedy nie są w linii mogą poluzować roty na odległość 6 cali.
Szyk otwarty Szyk otwarty oznacza, że odstęp pomiędzy rotami na długość dwóch stóp. Konieczność zwiększenia odstępów może wynikać z okoliczności i będzie regulowana tymczasowo przez dowodzącego oficera.
Sposób rozciągnięcia Rozciągnięcie, może być wykonane od prawa, od lewa lub od środka, w zależności od okoliczności. Przy wykonywaniu rozciągnięcia, każdy żołnierz pierwszego szeregu musi dokładnie zając pozycję w odstępie od poprzedniego, w zależności z którego kierunku następuje rozciągnięcie, żołnierz drugiego szeregu powtarza ruchu prowadzącego rotę.
Prowadzenie ognia. Jeśli kompania nie jest w szyku rozciągniętym, ogień prowadzi się pojedynczo, tak szybko jak każdy potrafi, z założeniem, że ładowanie jest prawidłowe. Ogień prowadzi się od skrzydła, lub od punktu, który był pierwszy gotowy. Przy prowadzeniu ognia w szyku rozciągniętym, stałą zasadą jest, że dwaj żołnierze w rocie nigdy nie mają rozładowanych karabinów jednocześnie, dla tej przyczyny kiedy pierwszy w rocie wystrzeli, musi odwrócić się na lewo, przepuścić żołnierza z drugiego szeregu, który wykona krok na przód, i zajmie tamto miejsce chroniąc go podczas ładowania. Kiedy pierwszy (po załadowaniu) włoży swój stempel na miejsce, da znać swojemu towarzyszowi słowem Gotowy, po usłyszeniu którego, ale nie prędzej, tamten może wystrzelić i natychmiast wymienić miejsca jak poprzednio.
Odwrót lub natarcie. Taki sam sposób prowadzenia ognia ma być stosowany, podczas natarcia i odwrotu, i zawsze ma być wykonywany w zwykłym tempie (zwłaszcza, gdy w raz z frontem lekkiej piechoty, co często ma miejsce, szykowana jest armata).
Wstrzymanie ognia Szczególną uwagę należy zwrócić na zaprzestanie ognia na pierwszą komendę lub sygnał wyznaczony w tym celu.
Szybkie tempo Wszystkie manewry lekkich kompanii, za wyjątkiem prowadzenia ognia, tak w odwrocie jak natarciu, prowadzone są w szybkim tempie.
Zakaz biegania Lekka piechota nie biega, o ile nie jest specjalnie poinstruowana, a i w tym przypadku, biegać można tylko w takim tempie, jakie umożliwia utrzymanie szyku i ma to być zasadą, że dwóch ludzi z tej samej roty, nie oddziela się od siebie w żadnym przypadku.
Uniknąć zmieszania Największą uwagę należy zwrócić aby uniknąć zmieszania, które przy zbyt wielkim pośpiechu, nawet w małych jednostkach, na pewno powstanie. Wymieszanie rot jest niedozwolone.
Obroty rotami Pomimo że wszystkie obroty powinny być, tak dalece jak to możliwe, wykonywane w linii, to jednak z samej natury lekkiej piechoty i charakteru terenu, który czasem lepiej ominąć, obroty rotami, często mogą okazać się konieczne. Wszystkie one powinny być wykonywane od flanki, do której się poprzednio odwracano, a odstępy pomiędzy rotami rozluźnione tak dalece, aby marsz był wygodny, ale nie bardziej.
Formowanie w linii Podczas formowania, inwersja rot lub szeregów jest nie dopuszczalna, o ile tylko jest dość czasu na manewr. Formowanie w linii odbywa się poprzez szybkie przesunięcie się rot do prawego lub lewego prowadzącego, tak jak rozkazano.
Formowanie na prawo lub lewo Formowanie na prawo lub lewo, prowadząca rota zatrzymuje się i zwraca we wskazanym kierunku, a wszystkie pozostałe roty dołączają, we właściwych odstępach.
Formowanie w przód na prawo i lewo. Formowanie wprzód na prawo lub lewo, prowadząca rota zatrzymuje się i staje we właściwym kierunku, a kolejne roty, stają z tyłu prowadzącej, zachowując swoje właściwe odstępy.
Marsz do tyłu i formowanie. Podczas marszu do tyłu i formowania linii, prowadząca rota zatrzymuje się i staje frontem, a pozostałe roty obchodzą ją z tyłu i formują na prawo lub lewo jak nakazano. Formowanie na prawo i lewo lub w przód na prawo i lewo wykonuje się tym samym sposobem jak przy ruchu do przodu.
Sygnały etc, dla dowódcy Wszystkie słowa komend, sygnały i kierunki należą do dowodzącego kompanią lub plutonem oficera, i to on w konsekwencji wydaje rozkazy.
Sygnały Właściwe sygnały, które będą wcześniej ustalone, maja być nieliczne i bardzo proste, a ich podmiotem mają być oficerowie i podoficerowie.
Miejsce oficerów Oficer dowodzący oddziałem znajdować się będzie na prawym skrzydle, osłonięty przez sierżanta, drugi oficer odpowiednio na lewym skrzydle, również osłonięty przez sierżanta. Najmłodszy oficer z tyłu. Kiedy oddział jest w szyku rozciągniętym, pozycja oficerów jest z tyłu, rozmieszczeni proporcjonalnie, wzdłuż szeregu gdzie mają dawać baczenie czy ludzie utrzymują szyk, poziom strzałów, czy spokojnie i pewnie ładują, muszą również odpowiednio kierować ludzi w kierunku spodziewanego ataku. W marszu rotami dowodzący oficer prowadzi, w marszu plutonami: każdy oficer prowadzi jeden pluton. Oficer nadliczbowy, o ile taki jest, w obu przypadkach przy dowódcy, gotowy do wykonania każdej instrukcji przełożonego.
Zajmowanie posterunku Jeśli lekka kompania lub oddział ma rozkaz zająć jakiś posterunek na jakimkolwiek wskazanym miejscu, sprawą dowódcy jest aby jak najlepiej wykorzystać korzyści terenu. Mając na uwadze, że nie należy rozpraszać swoich sił, jednak kiedy trzeba detaszować pododdział, trzeba zawsze trzymać w rezerwie część kompanii lub oddziału która osłoni detaszowany pododdział. I to jest generalna zasada, kiedy siła oddziału pozwala na detaszownie pododdziału.
Osłona Oficer musi również widzieć, że w przypadku walki w obronie, ludzie osłaniają się za drzewami, murami, wielkimi kamieniami lub za czymkolwiek co jest w stanie ich osłonić. Przy strzelaniu zza drzew czy kamieni, ludzie mają znajdować się po prawej stronie obiektu które ich osłania, a po wystrzeleniu mają wycofać się na lewo, tak aby drugi w rocie, mógł zrobić krok na przód, nie będąc wystawiony.
Jak nosić broń Broń lekkiej piechoty nosi się zazwyczaj w pozycji podniesionej na ramieniu, z założonym bagnetem. Jednak część oddziału flankująca, lub atakująca, lub w specjalnych okolicznościach, może nosić broń opuszczoną lub ze zdjętym bagnetem w celu uzyskania pewniejszego chwytu lub odpoczynku.
|