Forum - Grenadier - Jager kompanie von Sell aus Festung Glatz

Ja wstępnie się zgłaszam, a o której godzinie odbyła by się bitwa?

Deklaruje się na Polska strone.

Strona rosyjska:
-płaszcze (zakładamy na koszule)
-baszłyki
-kepi lub berety
Panie tylko po mstronie polskiej.

Skoro partyzant nie dowodzi to gramy w marynarza kto bedzie dowodził młodymi wilkami

Trzy partie powstańcze Skowrońskiego, Parczewskiego i Skrzyńskiego zostały pobite przez przeważające siły wroga. W bitwie tej poległ kapitan Józef Skrzyński.
4 września 1863 r., rozegrała się jedna z największych bitew powstania styczniowego, pod Wolą Cyrusową. Oddziały Sokołowskiego (pseudonim Piorun), Szumlańskiego i Skowrońskiego liczyły 1148 żołnierzy, bowiem Szumlański dowodził 130 strzelcami, 90 kosynierami, 18 jezdnymi, 160 konnymi. Skowroński posiadał 600 powstańców, Sokołowski 150. ( Robert Skowroński to twórca oddziału kawalerii łęczyckiej. Konstanty Sokołowski to twórca oddziału konnej żandarmerii rawskiej, zaś Stanisław Szumlański stał na czele pierwszego oddziału powiatu kaliskiego). Siły przeciwnika stanowiły: 2 roty piechoty, 2 szwadrony jazdy, 2 działa- stacjonujące w lesie. Wojska rosyjskie miały dogodniejszą pozycję ostrzału i ukrycia. Plan bitwy głównego komendanta Skowrońskiego opierał się na 2 liniach ataku. Prawe skrzydło przypadło Jabłońskiemu - składało się z 2 kampanii dowodzonych przez Kwiatkowskiego i porucznika S.J. oraz jednej kampanii kosynierów komendanta Ganier’a. Szumlański mający pod swoją opieką 95 żołnierzy dowodził lewym skrzydłem. Rekonesans przypadł Sokołowskiemu, który w bitwie wykazał się dużą rozwagą. Zdobywając wiadomości o sile przeciwnika, nie bacząc na zagrożenie przekazał je Sokołowskiemu i Skowrońskiemu, po czym połączył się z nimi. Mimo przestróg Szumlańskiego o bardzo niekorzystnej pozycji wojsk mjr Skowroński wydał rozkaz ataku z obu stron jednocześnie. Celem było otoczenie armii rosyjskiej z prawego i lewego frontu (na przemian) lub zmuszenie jej do wyjścia spod lasu. Na początku bitwy poległ kapitan Poul Garnier D’Abin, dowództwo z dużym sukcesem przejęli porucznik Kwiatkowski i S.J. Brawurą w bitwie pod Wolą Cyrusową wyróżnił się Sokołowski wykonując atak posłał naprzód oddział kawalerii, a za nią kolumnę piechoty. Pomimo silnego ataku powstańcy zmusili nieprzyjaciela do cofnięcia się w głąb lasu. Sukcesem było zagwożdżenie jednej z armat. Cała bitwa załamała się od lewego skrzydła, które zamiast iść naprzód zaczęło się cofać, opuszczając plac boju bez większych strat. Dzięki swobodzie ruchu na lewym skrzydle, wojska rosyjskie odwróciły się ku prawemu skrzydłu odzyskując utracone działa. W ciężkim położeniu znaleźli się powstańcy, gdy od strony Rogowa nadeszły Rosjanom posiłki. Powstańcy zaczęli się wówczas cofać. W czasie tego odwrotu stracili 28 towarzyszy broni zaś 50 z nich zostało rannych. Wśród nich byli znakomici oficerowie: kapitan Garnier, porucznik Hahn, Janicki, Zaleski, Drewnowski. Na niezwykły szacunek i pamięć zasłużył Wawrzyniec Rykała, odznaczający się męstwem i heroiczną odwagą. Na otwartym polu dokonał ataku z kosą w ręku na armaty rosyjskie. Nie rozstrzygnięta bitwa zakończyła się o godzinie 20.
Miałem okazję zaprezentować Szanownym Czytelnikom cykl pt. „Zapomniana bitwa…” . Dla mnie samego jest to także wielkie odkrycie. Do głębszego odkrywania tej historii zainspirowała mnie rozmowa, którą przeprowadziłem 10 lat temu z panem Janem Grzejszczakiem mieszkańcem Woli Cyrusowej. Zachował on w swojej pamięci przekazywane ustanie z pokolenia na pokolenie wspomnień z okresu powstania styczniowego. Jego opis jak ukrywali się powstańcy w swoich czapkach „przed Kozakami w redlinach kartofli” w swojej wymowie, aż prosi się o przygotowanie rekonstrukcji tamtych zdarzeń. Długo trwały moje poszukiwania źródeł historycznych dokumentujących tę bitwę. Na najpiękniejsze opisy tej zapomnianej, choć tak znaczącej bitwy trafiłem praktycznie dopiero w 145 rocznicę wybuchu powstania. Cieszę się, że z pomocą pana Jacka Popińskiego zafascynowanego w bohaterskich zrywach narodowo – wyzwoleńczych Polaków udało się sprowadzić na ziemię brzezińską rzeszowskich harcerzy, którzy przybliżyli atmosferę roku 1863. Mam nadzieję, że na naszym terenie zorganizuje się podobna grupa „zapaleńców”.
Oczekuję, że wśród mieszkańców ziemi brzezińskiej przetrwały jakieś świadectwa tamtych dni. Może są to jakieś pamiątki a może chociażby zapamiętane opowiadania naszych przodków. Na wszystkie te „szczegóły” czekamy w Starostwie Powiatowym w Brzezinach, tak aby w 145 rocznicę tych wydarzeń można było dokonać jak najwierniejszej ich rekonstrukcji. Do tego czasu będę jeszcze przypominał o Woli Cyrusowej, gdyż miały tam miejsce wydarzenia istotne dla ziemi brzezińskiej także w innych latach.

My z mężem i Petronelą na stronę polską.

Impreza odbędzie się w niedzielę 21.09.2008
Obecność od godziny 7,30
Pozdrawiam Jacek