Lekka piechota - www.lekkapiechota.prv.pl
Za chwilę będą wśród nas podzielone zdania, tasak czy kordelas? Raczej skłaniałbym się za kordelasem, a to z kilku poowodów.
-jako jednostka ochotnicza, trudno było o tego typu element na wyposażeniu.
-jako jednostka złożona z myśliwych, kordelas ma większe prawo bytu
-kordelas jest wygodniejszy w noszeniu, ze względu na długość
- zamiennie z kordelasem mogą być różnego rodzaju noże myśliwskie, oczywiście stylizowane na epokę
Offline
mo tak ale np tasak ktOry ci pokazałem ma długosc identyczna z kordelasem. KORDELAS MOZE BYC UWARUNKOWANY HISTORYCZNIE. MYSLE ZE TASAKÓW BYŁO MNIEJ I TYLKO DLA SPAERÓW WIEC W OBROCIE PÓŁCYWILNYM ZADKO SIE SPOTYKAŁO. ale na bezrybiu
Offline
moze sprecyzujmy pojecie kordelas? czy jakies wzory zdjevcia rys?
<img=http://img159.imageshack.us/img159/889/dscn9650tayj0.jpg>
<img=http://img159.imageshack.us/img159/889/dscn9650tayj0.jpg>
<img=http://img164.imageshack.us/img164/7703/1936548331pd6.jpg>
Offline
Offline
Offline
Marketanka uzbrojona
To może ja pomogę Kolegom w sprecyzowaniu definicji:
Kordelas - to broń sieczna używana od późnego średniowiecza w Europie Zachodniej jako broń piechoty plebejskiej, a od XVI w. również jako broń myśliwska.
Kordelas myśliwski odznaczał się długą jednosieczną głownią oraz rękojeścią z rogowymi okładzinami nitowanymi do trzpienia głowni. Długość klingi wahała się między 50, a 60 cm. Rękojeść występowała w dwóch formach: otwartej lub zamkniętej. Jelec zwykle był rozbudowany w kłąbek (albo w ogóle go nie było). Oręż ten w wariancie wojskowym miał zwykle lekko zakrzywioną głownię. Charakterystycznym elementem konstrukcyjnym dla kordelasów wojskowych i myśliwskich była muszla ochronna, wygięta w dół, zabezpieczająca wlot pochwy przed dostaniem się do niej wilgoci. Czasami muszlę zastępowano metalową pokrywką szczelnie zachodzącą na górne okucie futerału. Zdobienie broni zależało od funkcji jaką spełniała oraz od panującego stylu i mody. Głownie myśliwskie trawiono lub ryto w sceny o tematyce myśliwskiej, natomiast w głowniach wojskowych zdobiono monogramami władców, postaciami żołnierzy oraz odpowiednimi inskrypcjami. Pochwy kordelasów wykonywano ze skóry wzmacnianej metalowymi (często mosiężnymi) okuciami.
Kordelas rozwinął się szczególnie w XVIII stuleciu. W połowie tego wieku stał się bronią niezwykle popularną w Szwecji, a nieco później w Prusach wprowadzono go do artylerii jako przepisową broń oficerów i szeregowych. Zyskiwały przewagę nad długą bronią sieczną ponieważ były od niej lżejsze i bardziej poręczne, szczególnie przy wykonywaniu prac inżyniersko-saperskich. Kordelas pełnił czasem funkcję bagnetu, gdy wkładano go w lufę trzonem rękojeści, a z czasem zamocowywano na rękojeści specjalną sprężyną, jednak takie zastosowanie uniemożliwiało wydanie strzału z broni.
W Polsce w drugiej połowie XVIII w., rozpowszechniły się kordelasy o rękojeści karabelowej. Przez pewien czas oręż ten był noszony zamiast szabli do kontusza. Stosowane były powszechnie podczas insurekcji kościuszkowskiej. Z powodu braków w uzbrojeniu były używane także podczas powstań narodowo-wyzwoleńczych w XIX w.
Fotki mamy na naszej stronce: http://www.lekkapiechota.prv.pl/umundurowanie.html
Offline